Zazwyczaj kiedy mówi się o czworonożnym przyjacielu człowieka, ma się na myśli psa. Chociaż niewątpliwie pies to wierny towarzysz, jest jeszcze jeden zwierzak pasujący do tego opisu. Dobroczynny wpływ przebywania w obecności konia odczuły te osoby, które miały do czynienia z hipoterapią. Czym jest ten rodzaj terapii i dla kogo jest przeznaczony? Dowiesz się czytając poniższy tekst.
Czym jest hipoterapia?
Przyjazny rodzaj terapii psychoruchowej, w której pomocnikiem terapeuty jest koń, nosi miano hipoterapii. Zajęcia z końmi polegają w dużej mierze na zapoznaniu pacjenta z koniem, z którym będzie pracował oraz nawiązaniu z nim więzi. Podczas około półgodzinnej sesji, uczestnik terapii siedzi na koniu, czasem również z opiekunem, jeśli sam nie jest w stanie utrzymać się w siodle i proszony jest o wykonanie prostych ćwiczeń. Polegają one na dotykaniu konia i interakcji z nim, ale także na zabawie z nim przy użyciu akcesoriów, ale także na przykład na utrzymywaniu określonej pozycji ciała w siodle.
Hipoterapia – dla kogo?
Zajęcia terapeutyczne przy udziale koni są przede wszystkim przeznaczone dla dzieci. Dlatego właśnie tak ważną ich częścią jest stopniowe rozwiewanie obaw małego pacjenta względem zwierzęcia oraz budowanie zaufania między nim a koniem. Jest to metoda rehabilitacji, która okazuje się mieć bardzo dobre rezultaty w leczeniu dzieci z autyzmem, zespołem Downa czy upośledzeniem psychicznym, ale okazuje się także pomocna przy leczeniu wad postawy lub skoliozy. Pacjenci po amputacjach lub zmagający się ze stwardnieniem rozsianym również odczuwają pozytywne efekty hipoterapii.
Hipoterapia – jak się przygotować?
Dziecko lub dorosły, który zamierza poddać się hipoterapii powinien zadbać o odpowiedni strój. Zabezpieczające okrycie głowy (toczek), buty za kostkę i długie spodnie są obowiązkowe, jeśli chce się zachować bezpieczeństwo podczas ćwiczeń z koniem i uniknąć otarć. Należy także się upewnić, że zwierzę, z którym będzie się pracować jest łagodne i skłonne do współpracy. Należy wybrać konia, ufnego i cierpliwego. Warto też zadbać o to by nie był za wysoki. Dzięki temu opiekun będzie mógł asekurować uczestnika terapii i dopilnować, żeby sesja przebiegła bezpiecznie.
